ورود کاروان سیدالشهدا علیه‌السلام به کربلا ( زبانحال حضرت زینب)
راه بـــود و راه بـــود و راه بـــود کــاروان هــمــراه ثــارالــلـه بــود کــاروان نـه قــبـلـه گـاه عـالـمـیـن مرد یا زن جـمله عـشـاق الحـسـین پــاســدار قــافـلـه عــبـاس مـاسـت روی دوشش پرچـم یا مجـتـبی‌ست اینکه چون‌خورشید روی مرکب است حضرت زهـرای ثانی زینب است زینب است این اقتدارش بارز است عـقـل از درک عـقـیله عاجز است پـرده‌هـای محـملش نـور جـلی‌ست یارب این دخت علی یا که علی‌ست؟ هم عـلـی و هم حـسین و هم حـسن تکـیـه می‌کـردنـد بر این شـیـر زن سـال‌هـا مــسـتــور مـانــده آیــه‌اش چـشـم هـمـسـایـه نـدیــده سـایـه‌اش قــامـتـش دور از نـگــاه شـوم بـود آفــتــاب از دیـدنـش مـحــروم بـود قـاسـم و اکـبـر بـه دور مـحـمـلـش بـا ابــوفــاضــل نـمـی‌لــرزد دلـش بـار بـگـشـائـیـد اینـجـا کـربـلاست لحـظـه مـوعـود زینب با خـداسـت بـارالـهـا خـسـتــه‌ام جـان بـر لـبــم زیـنـبـم مـن زیـنــبـم مـن زیــنــبـم نـیـسـت جـز شـهـد بـلا در بــاده‌ام بــر هــمــان عــهــد ازل آمـــاده‌ام این سر و این چـادر و این معجرم این دو دسـتم این رخم این پیـکـرم تـو اگـر خـواهـی بـیـابـان مـی‌روم پـا بـرهـنـه بـر مـغــیـلان مـی‌روم راضــی‌ام آواره گــردم از حــــرم آتـش خــیــمـه بـیـوفـتـد بــر ســرم هرچه می‌گویی به چشم ای نور عین هـرچه امـا جـز جـدایی از حـسـین مـی‌شـود آیـا خـوش اقــبـالـم کـنـی جـــای او راهــی گــودالــم کــنــی مـی‌شـود خــنـجـر بـبــرد گــردنــم زیــر سُـــمّ اسـب‌هـا بــاشــد تــنــم خـوب می‌دانـم که غـارت می‌شـوم در شلوغی هـتک حـرمت می‌شوم از غریبه فحش و توهین می‌خورم از سنان سیـلی سنـگـین می‌خـورم من که یک دفـعـه نرفـتـم در گـذر می‌شوم با شـمر و خـولی هـمسفـر |